சில்லிடும் காற்றின் ஊடுருவல்
குடிசை வெளியெங்கும்
நம் அழுகையின் வலி சுமந்து
நீள்கிறது
இந்த இரவு
தயவு செய்து நீ அழாதே
என் கருப்பை
உதிர்க்கத்தவறிய குருதியில்
உதித்து வந்த மகளே அழாதே
மார்பை கவ்வியிருக்கும்
பிஞ்சு உதடுகள்
அப்படியே இருக்கட்டும்
உறிஞ்சுதலின்
எல்லா வாசல்களும் திறக்கபடட்டும்
மகளே
விதியின் கூர்முனைகள்
நெருங்குகின்றன கழுத்தை
நாளை உன் சூரியன்
உதிக்கப்போவதில்லை
நம் சிறு நேர சந்திப்பின்
நிரந்திர அடையாளமென
ஒரு சன்ன புன்னகை கொண்டு
விடைகொடுக்க முயற்சி செய்
என் செல்ல மகளே
மறு ஜென்மத்திலேனும்
மாறியிருக்கட்டும்
விதியோ
அல்லதுன் குறியோ.
No comments:
Post a Comment